Ερατώ (Βελβεντό)

Πηγή φωτο prlogos.gr

Πηγή φωτο prlogos.gr

Χειμερινό.
Πηγή φωτο to-velvento.blogspot.gr

Απόσπασμα to-velvento.blogspot.gr

Πόσων χρονών ήσουν τότε;

Το 1963 ήμουν είκοσι τριών χρονών, μόλις είχα απολυθεί από τον στρατό, τότε φαντάροι πηγαίναμε στα είκοσι ένα. Την μηχανή την πήραμε από τον Γιάννη Χατζή, την είχε μαζί με τον Σάκη τον Κοτρώτσιο. Εμείς τότε είχαμε το μαγαζί αυτό που έχει τώρα ο Αντώνης ο Χατζητσόλης, το φτιάξαμε και πήραμε τη μηχανή. Για να βρούμε τα χρήματα να την αγοράσουμε, πουλήσαμε ένα οικόπεδο. Η μηχανή μάς κόστισε 20.000 δραχμές, πολλά λεφτά για τότε. Ο Χατζής τότε είχε προβλήματα λόγω φρονημάτων, καταλαβαίνετε, οι εποχές ήταν τέτοιες, έπειτα έβαλε τον γαμπρό του τον Κουτρώτσιο μπροστά, αλλά είχαν πολύ κυνηγητό και με τα πολλά αναγκάστηκαν να την πουλήσουν. 

Cinemeccanica με λάμπα. Εμείς είχαμε το μαγαζί, το φτιάξαμε κατάλληλα με ψάθινες καρέκλες και παίζαμε ταινίες εκεί. Μετά φτιάξαμε το άλλο κτίριο, αυτό που είναι μέχρι τώρα. Αυτό είναι όλο πέτρινο, κουραστήκαμε πολύ να το φτιάξουμε. 

Θυμάσαι ποια είναι η πρώτη ταινία που παίχτηκε στο σινεμά σας;

Δυστυχώς, όχι. Συνήθως τότε παίζαμε ελληνικές ταινίες, τις πιο πολλές φορές με φουστανέλες. Αυτά αγαπούσε ο κόσμος. 

Νωρίτερα υπήρχε κάποιος που έκανε προβολές στο Βελβεντό;

Ναι, έρχονταν ξένοι, ερχόταν μια γυναίκα από τα Σέρβια και κάποιος από την Ξηρολίμνη –το όνομα του ήταν Βάϊος – κι έκανε προβολές σε διάφορα μαγαζιά, πάνω στου Σταμάτη (πάνω από την ταβέρνα «Εν Βελβενδώ») και στο καφενείο του Ιπποκράτη Σαμαρά μετέπειτα ιδιοκτησίας Μάρκου Ταίρη, εκεί που είναι σήμερα η καφετέρια «Εποχές». Επίσης εκεί που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν το ΚΤΕΛ, στου Μαχτού, και αλλού. Πολλές φορές παίζανε και έξω, θερινό κινηματογράφο απάνω στου Βαρσαμή («Ρέμβη»).

Είχαν κόσμο αυτές οι προβολές; Πώς αντιδρούσαν οι θεατές;

Τότε δεν υπήρχαν πολλά κέντρα και καταστήματα κι ο κόσμος ερχόταν για να περάσει την Κυριακή, οπότε έβλεπαν την ταινία μία και δύο φορές. Έκανα δύο προβολές την ίδια μέρα. Τις περισσότερες φορές δεν υπήρχαν καθίσματα κενά και ο κόσμος έβλεπε όρθιος. Μετά άρχισα να έχω προβλήματα με την Αστυνομία. Με κυνηγούσαν γιατί έβαζα όρθιους και αυτό απαγορευόταν.

Ποια ταινία σού άρεσε απ’ όλες αυτές που έπαιξες;

Μια τούρκικη, που λεγόταν Η γυναίκα ποτέ δεν ξεχνά. Μια γυναίκα κι ένας άντρας ερωτεύτηκαν, η γυναίκα έμεινε έγκυος και μετά τον άντρα τον πήραν στρατιώτη. Σκοτώθηκε στον πόλεμο κι έπειτα ο ίδιος ηθοποιός έπαιζε τον ρόλο του γιού του, κλάμα χαμός, όλος ο κινηματογράφος έκλαιγε. Μου άρεσαν και τα γουέστερν. 

Παίζατε πιο πολύ ελληνικές ή και ξένες ταινίες;

Παίζαμε πιο πολύ ελληνικές, αλλά και ξένες.

Ποιες ταινίες έκαναν πιο πολλά εισιτήρια; Ποιες ταινίες αγαπούσε ο κόσμος;

Ο κόσμος αγαπούσε να βλέπει διάσημους ηθοποιούς, όπως ο ΚλιντΙστγουντ (ClintΕastwood), ο ΤόνυΚέρτις (TonyCurtis) και ο ΟμάρΣαρίφ (OmarSharif). Θυμάμαι τότε ένα ινδιάνικο έργο, πάλευαν μέσα στο ποτάμι ένας Ινδιάνος μ’ έναν Αμερικάνο και κέρδισε ο Αμερικάνος, αλλά έπειτα οι Ινδιάνοι τους πετσόκοψαν. 

Κάνατε πρώτη και δεύτερη προβολή;

Όχι, μια ταινία είχαμε και την παίζαμε δυο φορές την ημέρα, πολλές φορές την παίζαμε και τρεις, αναλόγως τον κόσμο.

Πόσο καιρό κρατούσατε την ίδια ταινία;

Σχεδόν μια βδομάδα. Μετά που ήρθε η τηλεόραση κι έπεσε η δουλειά, συνεργαζόμασταν άτυπα με το άλλο σινεμά από τα Σέρβια, με τον Μαλέτσκο. Παίζαμε δύο ταινίες, μία ο ένας και μία ο άλλος, και μετά τις αλλάζαμε μεταξύ μας για να ρίξουμε το κόστος. 

Διάβαζα κάπου πως την εποχή του Ξανθόπουλου –το παιδί του λαού– κάποιοι άφηναν έξω από τα σινεμά ψωμί, λάδι κ.λπ., γιατί αυτός ήταν φτωχός. Έγινε εδώ κάτι παρόμοιο;

Μπα, όχι, εδώ δεν είχαμε τέτοια.   

Ταινίες ροζ περιεχομένου παίζατε;

Οι ταινίες τότε είχαν άδεια, δηλαδή κάποιες απαγορεύονταν για άτομα κάτω των δεκαοχτώ ετών. Θυμάμαι μια ταινία με τον Ανέστη Βλάχο που λεγόταν Ο φόβος. Η ταινία αυτή είχε άδεια και κάποια στιγμή έδειχνε ένα αυτοκίνητο να κουνιέται, γιατί ένα ζευγάρι έκανε έρωτα μέσα σ’ αυτό. Εξαιτίας αυτής της ταινίας, έφαγε αποβολή όλο το Γυμνάσιο.  Φέρναμε και παιδικές ταινίες, πήγαινα στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, τις διαφήμιζα κι έρχονταν τα παιδιά και τις έβλεπαν.