Παλλάς (Σιδηρόκαστρο)

Πηγή φωτο Facebook/George Tsatalt

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΑΛΛΑΣ  Χειμερινό & Θερινό. 

Πηγή φωτο youtube

Αριστερά το χειμερινό. 
Το θερινό λειτούργησε 1956  - 1964.

Ιδιοκτησία Καζαντζίδη, Σπάση,  Τσέρνου. 
Αργοτέρα περιήλθε στην ιδιοκτησία 

του συλλόγου των Μελενικίων. 

Πηγή φωτο youtube, βίντεο για το Σιδηρόκαστρο.

 

Πηγή Wikipedia

Την εποχή αυτή, αρχίζει ουσιαστικά να μειώνεται και το ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο. Έτσι σταδιακά οι τέσσερις χειμερινοί κινηματογράφοι, που λειτουργούσαν στην πόλη, μετατρέπονται και λειτουργοί ως καφετέριες. Τα πρώτα ταβερνάκια που λειτουργούσαν προπολεμικά και λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο διασκεδάζοντας τον κόσμο με το γραμμόφωνο ή τη λατέρνα ανακαινίζονται. Το καλοκαίρι τα εξοχικά κέντρα του Σιδηροκάστρου με ορχήστρα που μετακαλούσαν από τη Θεσσαλονίκη προσήλκυαν πολύ κόσμο από τη γύρω περιοχή. Ο «Παράδεισος» απέναντι από την εκκλησία της «Ευαγγελίστριας, η «Πράσινη Γωνιά» με τα υπέροχα οπωροφόρα δένδρα στο δρόμο για το Σταθμό, το «Πάνθεον» μέσα στους λαχανόκηπους (μπαχτσέδες), δίπλα από την παλιά γέφυρα στο Βαρόσι, η «Όαση» απέναντι από τον θερινό κινηματογράφο Ολύμπιον, δίπλα από την εκκλησία της Ευαγγελίστριας και το καφενείο στο Σιδηροδρομικό Σταθμό, ανταγωνίζονταν να φέρουν το καλύτερο μουσικό σχήμα από τις Σέρρες και τη Θεσσαλονίκη κάθε Κυριακή.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 λειτούργησαν και οι δυο θερινοί κινηματογράφοι «Παλλάς» και «Ολύμπιον». Οι αντίστοιχοι χειμερινοί λειτουργούσαν ο ένας δίπλα από το Καφενείο «Ομόνοια» και ο άλλος στο Τσαρστή Τζαμί. Τη δεκαετία του 1960, κτίσθηκε και τρίτος χειμερινός κινηματογράφος, απέναντι από την Εθνική Τράπεζα. Σήμερα, έχει μετατραπεί και αυτός σε καφετέρια και καταστήματα. Λίγο αργότερα κυρίως τη δεκαετία του 1970, λειτούργησε και τέταρτος χειμερινός κινηματογράφος, το οίκημα του οποίου πολύ γρήγορα ακολούθησε την τύχη των άλλων κινηματογράφων.